در لغتنامه ریشهشناسی آنلاین آمدهاست که واژهٔ زعفران از طریق زبان عربی به زبانهای دیگر راه یافته و اصل ریشه آن نامعلوم است. اما در حقیقت در خصوص این واژه نیز مانند بسیاری از واژههای دیگر غربیها در مورد منشاء عربی آن به خطا رفتهاند ریشه این واژه به پارسی باستان و به سانسکریت برمی گردد و درشاهنامه نیز با تلفظ زعفران آمدهاست. این واژه در متون عربی سابقه کمتری از زبان فارسی دارد و متون عربی که واژه زعفران را بکار بردهاند به کتب ایرانیانی مانند ابوعلی سینا و رازی برمی گردد. گیاه زعفران بومی ایران و هند است و در هیچ کشور عربی بصورت طبیعی نمیروید. واژهٔ فارسی برای گیاه زعفران کُرکُم است که در فارسی میانه به صورت کورکوم (kurkum) تلفظ میشد. در زبان ترکی زفرون (زفرو)[نیازمند منبع] و در عربی الزعفران در انگلیسی saffron در اسپانیایی azafrán در فرانسه safrane در ایتالیایی zaferano به هندی zuffron تلفظ میشود.
تلفن تماس جهت ثبت سفارش: 09150972737
زعفران به عنوان طعم دهندهٔ غذا و برای رنگ پارچه، در کشورهای در حال توسعه و توسط صنعت گران به مقدار زیاد استفاده میشود. در طب سنتی، زعفران به عنوان مسکن، خلط آور، محرک جنسی و معرق، کاربرد دارد. در گزارشهای داستان گونهٔ مربوط به مناطق استوایی آسیا، از خمیری نام برده شده که مخلوطی از زعفران و چوب صندل است و این خمیر امروز همچون گذشته به صورت مرهمی آرامش بخش برای پوستهای خشک مصرف میشود.
تلفن تماس جهت ثبت سفارش: 09150972737